🔮 Drugie Podejście Do In Vitro

Używamy plików cookie na naszej stronie internetowej, aby zapewnić Ci najbardziej odpowiednie doświadczenia, zapamiętując Twoje preferencje i powtarzając wizyty.

O ile dobrze pamiętam to kiedyś tam przejeżdżałam rowerem A dziś będzie trochę o tym skąd nazwa British Cottage - czyli brytyjska chatka.

3 października br. Francuski Parlament przyjął ustawę pozwalającą na staranie się, metdą in vitro, o dzieci samotnym matkom i parom lesbijskim. Mimo sprzeciwu części parlamentarzystów negujących „macierzyństwo bez ojca” projekt został przyjęty zdecydowaną większością głosów. Osoby popierające projekt tłumaczą swą decyzję równym prawem do posiadania potomstwa. W moim artykule chcę spojrzeć na problem in vitro od strony etycznej. Jednakże zanim przejdę do tematyki etycznej niezbędne jest wyjaśnienie na czym polega zapłodnienie in vitro i jakie są rodzaje zapłodnienia, z medycznego punktu widzenia. Pierwsze dziecko tzw. z probówki urodziło się 40 lat temu w 1978 roku. Od tego czasu metoda ewoluowała i w miarę jej rozwoju pojawiają się coraz to nowe problemy natury etycznej i prawnej, które należy doprecyzować. Dyskusje na temat in vitro nie ustają. Spory toczą się na wielu płaszczyznach politycznej, religijnej, medialnej i filozoficznej. W wielu dyskusjach pojawiają się argumenty nieracjonalne, odwołujące się najczęściej do emocji, modnych opinii, często też wykorzystujące niewiedzę w tym temacie. Dlatego dobrze jest zacząć od tego na czym polega metoda in vitro i jakie problemy powstają w wyniku jej stosowania. In vitro od strony medycznej. W ramach metody in vitro, mówiąc ogólnie, można rozróżnić dwa warianty sztucznego zapłodnienia. Jeden polega na wprowadzeniu plemników do kanałów rodnych kobiety. Jest to tak zwana metoda in vivo, gdyż dokonuje się bezpośrednio w ciele kobiety. Jest to najmniej skomplikowany sposób sztucznego zapłodnienia. Jednak w ramach tej metody rozróżniamy inseminację homologiczną, czyli nasienie pochodzi od męża lub partnera, oraz inseminację heterogeniczną, kiedy nasienie pochodzącą od anonimowego dawcy. Zapłodnienie in vitro, o jakim najczęściej się mówi, polega na pozyskaniu plemników i komórek jajowych, a następnie dokonanie zapłodnienia poza ciałem kobiety. Gdy zarodki są w pewnej fazie rozwoju następuje przeniesienie ich do macicy kobiety i rozpoczęcie ciąży. Tak jak przy metodzie in vivo dawcą plemników może być mąż, partner lub anomimowy dawca. Przygotowanie organizmu do rozpoczęcia leczenia. Zapłodnienie in vitro jest długim procesem. Rozpoczyna się od przygotowania psychicznego i psychologicznego, a następnie przygotowania medycznego. Na czym polega przygotowanie od strony medycznej? Przede wszystkim na wykonaniu wielu badań i przygotowania organizmu. W procesie przygotowawczym najważniejszą rolę odgrywa hormonalna stymulacja owulacji. Polega ona na farmakologicznej metodzie uzyskiwania większej ilości komórek jajowych. W naturalnej owulacji organizm wytwarza jedną, najwyżej dwie komórki, stymulacja pozwala na uzyskanie między 6 a 8 komórkami. Hormonalna stymulacja owulacji prowadzi do wielu powikłań. Najczęstszym jest zespół hiperstymulacji jajników, który objawia się między innymi przez bóle brzucha, powiększenie jajników, przybór masy ciała, mogą pojawić sie torbiele, ale także, choć rzadko, występujące powikłania jak niewydolność nerek, zaburzenia czynności wątroby, zaburzenia krążenia czy oddychania, ale także prawdopodobieństwo wystąpienia raka jajnika. Od strony mężczyzny następuje pobranie nasienia często poprzez masturbację z wykorzystaniem czasopism czy filmów pornograficznych. Stosowane są również inne metody: używanie wibratora, stymulacja impulsami elektrycznymi, jak również biopsja stosowana u pacjentów z zaburzeniami ejakulacji, jakości spermy i obecności w niej plemników. Często stosowane jest zamrażanie nasienia. Mimo tak rozwiniętych metod, pacjęci niezdolni do wytworzenia własnych gamet nie mogą mieć swojego potomstwa. Banki nasienia Dla takich osób powstały banki nasienia. Następuje więc ścisła selekcja osób mogących zostać dawcami. Z drugiej strony korzystający z banków spermy mogą wybrać sobie plemniki dawcy o odpowiednim wyglądzie czy cechach psychicznych, w czasie inseminacji można również wybrać płeć dziecka. W procesie zapłodnienia można również dokonać sekecji zarodków, np. ze względu na zagrożenie chorobami genetycznymim, ale można również wybrać cechy przyszłego dziecka fizyczne lub psychiczne. Zapładnia się z reguły więcej zarodków z czego wszczepiane są maksymalnie trzy, a reszta zamrażane. Matka zastępcza W procesie in vitro pojawia się także kwestia matki zastępczej, która nosi dziecko dla kogoś innego. Powody odwołania się do matki zastępczej mogą być obok bezpłodności, kariera lub obawa o swój wygląd zewnętrzny, a także coraz częstsze wykorzystanie matki zastępczej dla par homoseksualnych. Nadliczbowe embriony Podczas techniki zapładniania in vitro przygotowuje się więcej zygot w celu zwiększenia szansy na zapłodnienie. Gdy zabieg zostanie przeprowadzony pomyślnie nadliczbowe zygoty czyli zapłodnione już jajo albo ulegają zniszczeniu, albo zostają zamrażane lub często, być może bez wiedzy rodziców, podlegają eksperymentom naukowym. Wykorzystanie embrionów do badań naukowych jak również ich zamrażanie budzi również wiele wątpliwości natury etycznej. Technika i horyzonty możliwości związane z pozaustojowym zapłodnieniem! Sama technika in vitro jest już olbrzymią rewolucją, ale nauka nie powiedziała w tej kwestii jeszcze ostatniego słowa. Pojawia się wiele pomysłów jak udoskonalić technikę pozaustrojozwgo zapłodnienia. Autorzy rozważający perspektywy rozwoju pokazują możliwości, które wydają nam się jak z filmu science fiction, ale są technicznie jak najbardziej prawdopodobne. Pierwszą z nich jest klonowanie ludzi, wiemy na przykładzie owcy Dolly, że technicznie zostało to już dokonane. Wykorzystując płody po aborcji technika pozwala na wytworzenie plemników, dzięki którym dwóch mężczyzn będzie mogło zostać biologicznymi rodzicami, z wykorzystaniem matki zastępczej. Inne możliwości stwarza rozmnażanie bezpłciowe. W Japonii wychodowano mysz, która miała dwie matki. Eksperyment udał się po 460 próbach wychodowania zarodka. Translplantacja macicy to kolejny z pomysłów. Rodzi się pytanie, czy można byłoby ją wszczepić mężczyznom, aby mogli urodzić dziecko. Warto wspomnieć o pomyśle hodowania niemowląt zupełnie poza organizmem matki. Już w 1932 roku Aldous Huxley w swej książce „Nowy wspaniały świat” nakreślił wizję produkcji niemowląt na taśmie produkcyjnej, które przeznaczone byłyby do wykonywania określonych zadań. Można by zatem hodować podludzi potrzebnych do wykonywania mniej prestiżowych czynności. Kolejny dziś jeszcze futurologiczny pomysł to autoprodukcja. Jeśli kobieta chciałaby mieć dziecko tylko swoje, będące jej własną kopią to jest to możliwe kiedy usuniemy plemnik męski zaraz po zapłodnieniu. Granice ingerencji w prokreację? Przedstawione możliwości jakie otwiera technika zapołodnienia in vitro rodzą wiele pytań natury etycznej, a szczególnie pytania o granice ingerencji w ludzką prokreację. Po bardzo skótowym przedstawieniu metody zapłodnienia in vitro rodzi się już wiele pytań. Pierwsze z nich dotyczy tego czy rodzice przed urodzeniem dziecka mają prawo ustalać jakie będzie miało cechy? Czy mamy moralne prawo do decydowania o cechach drugiego człowieka nawet jeśli jest nim nasze dziecko? Czy dziecko w przyszłości nie będzie miało żalu do rodziców, że wybrali takie a nie inne jego cechy? Czy wówczas rodzice byliby odpowiedzialni za braki, choroby czy potencjalne niedociągniecia swojego dziecka? Pojawia się pytanie o wartość życia, a także pytanie kto ma prawo decydowania, że osoba z takimi cechami ma prawo do życia, a z innymi nie? Jak było powiedziane, w czasie zapłodnienia produkowane są nadliczbowe zarodki. Kto ma prawo zatem decydować o losie nadliczbowych zarodków? Rodzice, lekarze czy może prawnicy? Czy mamy prawo decydować o dziecku przed jego urodzeniem, np. pozbawiając go ojca, jak to stało się właśnie we Francji? Drugi poważny problem, czy nie otworzy to ogromnej maszyny sprzedaży ludziego ciała? Jak donosi na swoim blogu Autorka mieszka w Hispanii gdzie praktycznie wszędzie można znaleźć reklamy zachęcające do oddawania komórek jajowych przez kobiety. Jak zaznaczyła otrzymuje się za to gratyfikację finansową. We Francji równolegle toczy się dyskusja i walka o prawa osób urodzonych techniką in vitro z gametami anonimowego dawcy. Jako osoby dorosłe mające swoje prawa domagają się ujawnienia tożsamości swoich biologicznych dawców. Czasem z powodów medyczych np. by dowiedzieć się jaki choroby występowały w rodzinie dawcy. Wielu z nich szuka swojego pochodzenia i czasami znajdują swych biologicznych rodziców. Anonimowi dawcy ze swej strony pragną zachować anonimowość. Komu przyznać większe prawo? Brak wiedzy o swoich biologicznych rodzicach może doprowadzić np. do spotkania rodzeństwa, które będzie chciało założyć rodzinę. Czy w przyszłości każda para będzie musiała sprawdzać swój kod DNA zanim zacznie się ze sobą spotykać? Inne probelmy techniczne jakie sie zdarzyły. Kilka tygodni temu w Stanach Zjednoczonych rodzicom starającym się o dzieci metodą in vitro urodziły się bliźniaki. Ku wielkiemu ich zaskoczeniu nie tylko nie były to ich dzieci, ale także dzieci nie były spokrewnione. Widzimy, że przy tak rozwiniętej technice dochodzi nadal do tak poważnych błędów narażających na starty psychiczne i psychologicze spragnionych potomstwa rodziców. A zatem czy dziecko jest owocem miłości dwóch kochających się osób czy produktem manipulacji medycznych? I najważniejsze pytanie czy dziecko jest prawem? Czy można traktować dziecko jako coś co nam się należy od losu? Idąc tym tropem czy prawem też może być posiadanie zdrowia, bogactwa, ładnej pogody. Czy tego możemy domagać się na drodze prawnej? Czy cel uświęca środki? To tylko niewielka część pytań natury etycznej jakie niesie za sobą technika in vitro. W kolejnej części artykułu przedstawię problem in vitro od strony etycznej.

Cytotoxicity is one of the most important indicators for biological evaluation in vitro studies. In vitro, chemicals such as drugs and pesticides have different cytotoxicity mechanisms such as destruction of cell membranes, prevention of protein synthesis, irreversible binding to receptors etc. In order to determine the cell death caused by these damages, there is a need for cheap, reliable Jedno nieudane in vitro nie przekreśla szans na ciążę w kolejnym podejściu Nieudane in vitro to poważny cios dla pary, która pokładała wielkie nadzieje w tej złożonej i relatywnie kosztownej procedurze. Mimo iż metoda zapłodnienia in vitro charakteryzuje się wysoką skutecznością, na każdym etapie leczenia mogą pojawić się nieprzewidziane trudności i przeszkody. W większości przypadków można im zaradzić. Co zrobić po nieudanym in vitro?Jeśli zastanawiacie się, czy warto próbować po raz drugi, skonsultujcie się ze specjalistą – najlepiej takim, który ma doświadczenie w pracy z pacjentami po nieudanym IVF. W klinikach InviMed pomagamy parom w Waszej sytuacji od lat – z dużym względu na fakt, iż przyczyny nieudanego IVF mogą być zarówno medyczne, jak i embriologiczne, wszystkie procedury zakończone niepowodzeniem analizuje lekarz prowadzący i zespół embriologów. Dzięki ustaleniu przyczyny nieudanego in vitro możemy prawidłowo dobrać metodę leczenia i tym samym zwiększyć Wasze szanse na dziecko. Trafia do nas wiele par z całej Polski i z zagranicy. W przypadku pacjentów, którzy mają za sobą nieudane in vitro przyczyny niepowodzenia stanowią klucz do rozwiązania problemu, dlatego w klinikach InviMed kładziemy duży nacisk na diagnostykę. Wiemy, na czym należy się skoncentrować i czego szukać, a także – jak skutecznie pomóc naszym pacjentom w realizacji marzeń o dziecku. Nieudane in vitro - dlaczego? Do najczęstszych przyczyn niepowodzeń zalicza się: Powtarzające się niepowodzenia implantacji Poronienia nawracające Zła odpowiedź na stymulację hormonalną Nieprawidłowości na etapie zapłodnienia i hodowli zarodka Powtarzające się niepowodzenia implantacji Dotyczą 32% przypadków nieudanego in vitro. Rozpoznanie ma miejsce po trzykrotnym braku implantacji w sytuacji, gdy podane zarodki były prawidłowo zbudowane, a macica była przygotowana na ich przyjęcie. W badaniu krwi poziom gonadotropiny kosmówkowej (hCG) w 12-14 dni od transferu zarodka wynosi zero. Niepowodzenia na poziomie implantacji zarodka mogą mieć związek z wiekiem kobiety i niższą jakością posiadanych przez nią oocytów (pęcherzyki jajnikowe też się starzeją), obniżoną rezerwą jajnikową lub złą jakością oocytów, nie wynikającą z zaawansowanego wieku pacjentki. Czytaj więcej Czytaj mniej Poronienia nawracające Rozpoznawane w 40% przypadków nieudanego in vitro. Postawienie diagnozy ma miejsce po utracie co najmniej dwóch ciąż, gdy do transferu użyto prawidłowo zbudowanych zarodków, uzyskanych w wyniku in vitro z nasieniem tego samego partnera. Termin "poronienie nawracające" odnosi się do utraty ciąży na różnych jej etapach i obejmuje poronienia biochemiczne, niewykształcenie zarodka w pęcherzyku ciążowym, wewnątrzmaciczne obumarcie zarodka oraz poronienia samoistne. W 70% przypadków poronienia nawracające są wynikiem defektów genetycznych zarodka (tzw. przyczyny wewnątrzzarodkowe). U pozostałych 30% par niepowodzenie in vitro wynika z obecności zaburzeń endokrynologicznych lub immunologicznych, oraz nieprawidłowości w budowie macicy (niedorozwój macicy, obecność polipów lub mięśniaków, wady macicy – zwłaszcza obecność przegrody, adenomioza mięśnia macicy). Są to przyczyny zewnątrzarodkowe niepowodzeń in vitro. Czytaj więcej Czytaj mniej Zła odpowiedź na stymulację hormonalną Przyczyna nieudanego in vitro w 18% przypadków. U części pacjentek reakcja organizmu na leki hormonalne jest zbyt słaba (tzw. poor respond), u innych nadmierna (tzw. over respond). Problemem bywa też brak oocytów mimo prawidłowo przebiegającej stymulacji i punkcji jajnika (prawdziwy zespół pustego pęcherzyka). Słaba odpowiedź na stymulację może mieć związek z wiekiem kobiety, niską rezerwą jajnikową, przedwczesnym wygasaniem czynności jajników, schorzeniami uszkadzającymi jajniki (stany zapalne, endometrioza, guzy jajników itp.), oraz z obecnością zaburzeń genetycznych, które powodują brak lub obniżenie reakcji na leki hormonalne, nie wpływając przy tym na wygląd jajników. Jeśli problemem jest nadmierna odpowiedź na stymulację, najczęściej wynika ona z obecności zespołu policystycznych jajników. W tej sytuacji konieczne może okazać się przerwanie podawania leków hormonalnych ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu hyperstymulacji jajników (tzw. zespół OHSS). Czytaj więcej Czytaj mniej Nieprawidłowości na etapie zapłodnienia i hodowli zarodka Dotyczą 10% par po nieudanym in vitro. Warunkiem rozpoznania jest uzyskanie mniej niż 15% prawidłowych zarodków w trzeciej dobie hodowli. Przyczyna niepowodzenia leży w złej jakości zarodków lub w niskim odsetku zapłodnień (lub ich braku). Zła jakość embrionów może być wynikiem zastosowania komórek jajowych o słabych parametrach lub plemników niskiej jakości. W obu przypadkach obniżenie parametrów gamet jest związane z wiekiem, nosicielstwem defektów chromosomalnych, niekorzystnym wpływem czynników środowiskowych i niezdrowym trybem życia. U kobiet istotną rolę w obniżeniu jakości komórek jajowych odgrywają także schorzenia (poważne, wyniszczające choroby ogólnoustrojowe, długotrwałe stany zapalne w obrębie miednicy mniejszej, przewlekła endometrioza) oraz przebyte leczenie (zwłaszcza antynowotworowe – chemioterapia i radioterapia). Problemy z zapłodnieniem pozaustrojowym mogą wynikać z obecności defektów biochemicznych komórki jajowej, zaburzeń genetycznych u pacjentki lub jej partnera lub z braku prawidłowej aktywacji komórki jajowej w trakcie procesu zapłodnienia. Czytaj więcej Czytaj mniej Jeśli in vitro nie doprowadziło do uzyskania ciąży, dalsze postępowanie zależy od przyczyny niepowodzenia: powtarzające się niepowodzenia implantacji są wskazaniem do zastosowania leczenia przyczynowego, obejmującego stosowanie leków i zabiegów wspomagających wzrost endometrium, scratching endometrium, przyjmowanie leków modyfikujących odpowiedź immunologiczną oraz diagnostykę preimplantacyjną zarodków; metoda leczenia jest dobierana indywidualnie, stosownie do potrzeb pacjentki; poronienia nawracające – w zależności od przyczyny poronień wdrażane jest leczenie przyczynowe (usunięcie zmian macicy, korekta wad jamy macicy), leczenie immunomodulujące (zależnie od wskazań), leki przeciwzakrzepowe oraz uzupełnianie niedoborów hormonalnych; zaleca się indywidualizację sposobu podawania leków hormonalnych, między innymi modyfikację ich dawek, ponadto można zastosować procedurę IVM (dojrzewanie oocytów w warunkach laboratoryjnych przed ich zapłodnieniem), suplementację odpowiednimi lekami przed stymulacją hormonalną lub tak zwane mini IVF (in vitro w przebiegu cyklu naturalnego lub z niewielką stymulacją); nieprawidłowości na etapie zapłodnienia lub hodowli zarodka to wskazanie do podjęcia leczenia zdiagnozowanych schorzeń (endometriozy, chorób ogólnoustrojowych i stanów zapalnych) przed IVF, a także do modyfikacji trybu życia i stosowania suplementów z grupy leków antyoksydacyjnych; na etapie zapłodnienia pozaustrojowego stosuje się sztuczną aktywację komórki jajowej; jeśli powyższe działania nie przyniosą efektu, należy rozważyć skorzystanie z banku komórek jajowych lub oocytów. Nieudane in vitro - kiedy następne? Już kilka dni po pobraniu komórek jajowych w jajnikach pojawiają się kolejne pęcherzyki jajnikowe, ale nie zalecamy ponowienia in vitro tuż po nieudanym in vitro. Ze względów bezpieczeństwa zaleca się, aby odstęp między kolejnymi stymulacjami hormonalnymi i punkcjami jajnika był nie mniejszy niż pełne dwa cykle. array(1) { [0]=> array(3) { ["url"]=> string(24) "postanowienie-noworoczne" ["photo"]=> NULL ["title"]=> string(24) "Postanowienie noworoczne" } } array(1) { [0]=> array(3) { ["url"]=> string(31) "nikt-mi-nie-powie-ze-sie-nie-da" ["photo"]=> NULL ["title"]=> string(40) "„Nikt mi nie powie, że się nie da”" } } array(1) { [0]=> array(3) { ["url"]=> string(27) "warto-poczekac-na-szczescie" ["photo"]=> NULL ["title"]=> string(30) "Warto poczekać na szczęście" } } Odwiedź blog InviMed

IN VITRO TO DROGA DO SZCZEŚCIA? Pierwszego sztucznego zapłodnienia dokonali w 1978 roku dwaj angielscy naukowcy R.G. Edwards i P.C. Steopte. Efektem ich wysiłku było urodzenie się 25 lipca 1978 roku w Oldham koło Menchesteru Luizy Brown - pierwszego w historii "dziecka z probówki".

| Utworzono: 2016-10-23 12:12 | Zmodyfikowano: 2016-10-23 16:16 A|A|A Jak dowiedziało się Radio Wrocław magistrat wysłał do Warszawy ponowny wniosek o opinię na temat uchwały dotyczącej leczenia niepłodnością tą metodą z gminnej kasy. Pierwszy wniosek do Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji wysłał kilka tygodni temu przewodniczący rady miasta Jacek Ossowski. Agencja uznała jednak, że wniosek ma błędy formalne, bo nie jest podpisany przez prezydenta miasta. Ossowski nazwał taką decyzję polityczną i po konsultacjach z Dutkiewiczem dokument - już z podpisem prezydenta - został ponownie wysłany. Projekt uchwały klubu .Nowoczesnej zakłada dofinansowanie w wysokości 5 tysięcy złotych dla każdej z par, która chce się starać o dziecko. Rocznie program miałby kosztować nieco ponad 2 mln złotych.

. 41 196 160 266 213 133 134 254

drugie podejście do in vitro