ZARZĄDCY DÓBR PAŃSKICH _________________________________________ Księga Amosa (Am) 8, 4-7Psalm (Ps) 1131 List do Tymoteusza (1 Tm) 2, 1-8Ewangelia św. Łukasza (Łk) 16, 1-13 _________________________________________ Prorok Amos, znany jako prorok sprawiedliwości społecznej, potępia tych, którzy przedkładają zyski ponad ludzi (Amos 8, 4-7). „Teoria, która czyni z zysku wyłączną normę i ostateczny cel działalności gospodarczej, jest moralnie nie do przyjęcia” (Katechizm Kościoła Katolickiego (KKK), 2424). Nie tylko pragnęli by ich sklepy były otwarte siedem dni w tygodniu, ale także zajmowali się nieuczciwym handlem (Am 8, 5). Prawie 2800 lat po tym, jak Amos wypowiedział te słowa, niewiele się zmieniło. Niedziela jest dniem roboczym w wielu krajach, a przykłady nieuczciwych praktyk biznesowych często pojawiają się w nagłówkach naszych gazet. Syn marnotrawny roztrwonił swoje dziedzictwo (Łk 15, 13), a zarządca trwonił własność swego pana (Łk 16, 1). Ale w przeciwieństwie do marnotrawnego syna, ten zarządca nie myślał o nawróceniu. Zamiast tego opracował przebiegły plan, który pozwoliłby mu żyć po utracie pracy (Łk 16, 4-7). Słowo „przebiegły” pojawia się po raz pierwszy na stronach Biblii w Księdze Rodzaju: „A wąż był bardziej przebiegły niż wszystkie zwierzęta lądowe, które Pan Bóg stworzył” (Rdz 3, 1). Przebiegli byli także skorumpowani kupcy z Księgi Amosa - wiedzieli, jak zarabiać pieniądze nawet na odpadkach zbożowych (Am 8, 6). Ale Pan nie zapomni “nigdy wszystkich ich czynów” (Am 8, 7). „Bądźcie przebiegli jak węże, a nieskazitelni jak gołębie!” (Ewangelia św. Mateusza (Mt) 10, 16). Jezus kieruje przypowieść o nieuczciwym zarządcy do swoich uczniów (Łk 16, 1). Cel przypowieści jest jasny. Tak jak zarządca znalazł sposób, by być przyjętym w domach ludzi, tak my powinniśmy wiedzieć, co robić, aby przyjęto nas do „wiecznych namiotów” (Łk 16, 9). Kiedy prefekt Rzymu domagał się od świętego Wawrzyńca oddania całego majątku Kościoła, Święty poprosił o trzy dni by mógł zgromadzić bogactwa. Następnie rozdał własność Kościoła ubogim, a trzeciego dnia przybył z kalekami, ślepymi i cierpiącymi i oświadczył, że to właśnie oni są prawdziwym skarbem Kościoła. Za ten akt przebiegłości święty Wawrzyniec zapłacił życiem. Zginął śmiercią męczeńską 10 sierpnia 258 roku. Jako chrześcijanie jesteśmy zarządcami „dóbr Pańskich” (KKK, 952), tych duchowych i tych materialnych. W rozdzielaniu tych “dóbr” światu wymagana jest od nas wierność i całkowita lojalności wobec Jezusa (Łk 16, 10-13). Święty Paweł jest dobrym przykładem wiernego i rozważnego zarządcy (Łk 12, 42). Jezus ustanowił go „głosicielem i apostołem […], nauczycielem pogan we wierze i prawdzie.” (1 Tm 2, 7). Paweł wiernie głosił im Ewangelię o jednym Bogu, „który pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2, 4) oraz o jednym pośredniku, Jezusie Chrystusie, „który wydał siebie samego na okup za wszystkich” ( 1 Tm 2, 5-6). O ile od świętego Pawła możemy uczyć się wierności, o tyle życie naszego Pan uczy nas hojności. „Albowiem znacie hojność naszego Pana Jezusa Chrystusa, że chociaż był bogaty, ubóstwiał się dla was, abyście dzięki jego ubóstwu mogli się wzbogacić” (2 List do Koryntian 8, 9). Jezus porzucił bogactwa chwały nieba i przyszedł na ten świat, aby nas zbawić. Podczas swoich lat służby poświęcił się całkowicie innym, a na krzyżu oddał życie dla naszego zbawienia. To ubóstwo Chrystusa czyni nas bogatymi w łaskę Boga. „Chwalcie Pana, On dźwiga biednego.” (Ps 113, My, niegdyś ubodzy, teraz mamy dostęp do niebiańskiego dziedzictwa. „Zdaj sprawę z twego zarządu” (Łk 16, 2). Pewnego dnia każdy z nas, zda Bogu sprawę ze swego zarządu (List do Rzymian 14, 12). Ponieważ nie znamy tego dnia ani godziny (Mt 25, 13), nie powinniśmy trwonić dóbr Pańskich, ale wiernie je przekazywać najbardziej potrzebującym.